Śledź nas na:



Błogosławieństwa osób poza Mszą Świętą

W obrzędzie błogosławieństwa tych, którzy wysłani zostali w celu głoszenia Ewangelii podkreślona jest prośba Boga o Jego błogosławieństwo dla tych osób. Ten obrzęd błogosławieństwa należy odprawić w połączeniu z odpowiednią liturgią słowa. Jest to obrzęd bardzo potrzebny, bowiem wielu misjonarzy wyjeżdża z Polski na misje. Podczas tego obrzędu następuje błogosławieństwo krzyży (modlitwa i pokropienie wodą święconą) i wręczenie ich misjonarzom. Podczas tego obrzędu zgromadzeni uświadamiają sobie, iż w posłudze misjonarzy wyruszających do różnych krajów wypełniają się zapowiedzi proroków o powszechności zbawienia. Misjonarze przecież idą głosić Ewangelię. Uczestnicząc w tym obrzędzie, wierni naśladują zwyczaj pierwotnego Kościoła, kiedy to gminy chrześcijańskie wysyłały swoich przedstawicieli do innych gmin, aby nieść im pomoc lub głosić Ewangelię. Dzięki temu obrzędowi można uświadomić wiernych, iż Bóg chce, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy. Ten obrzęd błogosławieństwa staje się źródłem duchowego ubogacenia dla misjonarzy oraz dla zebranych wiernych.

W obrzędzie błogosławieństwa związanego z katechizacją godne podkreślenia jest, aby zgromadzenia rozpoczynały się wezwaniem Ducha Świętego i błogosławieństwa Bożego.

W obrzędzie błogosławieństwa stowarzyszeń powołanych do niesienia pomocy, należy umacniać wszelkie dobro rodzące się w ludzkiej społeczności.

W obrzędzie błogosławieństwa pielgrzymów podkreślony jest wymiar duszpasterski, ponieważ pielgrzymki pobudzają wiernych do nawrócenia, pogłębienia życia chrześcijańskiego. Obrzęd błogosławieństwa umacnia pielgrzymów w trwaniu na pielgrzymiej drodze.

W obrzędzie błogosławieństwa przed rozpoczęciem podróży ważna jest prośba o Bożą pomoc. Zwyczaj błogosławieństwa kierowców jest praktyką stosunkowo niedawną. Zadaniem tego obrzędu jest modlitwa prośby skierowana do Boga o błogosławieństwo dla tych, którzy będą posługiwali się pojazdami mechanicznymi. W tym obrzędzie zawarta jest prośba skierowana do Boga za wstawiennictwem św. Krzysztofa, patrona kierowców. Zawiera ona intencje o roztropne poruszanie się na drogach, bez naruszania zasad kodeksu drogowego, jak również, aby kierujący dbali o bezpieczeństwo pasażerów i pieszych. Po zakończonej modlitwie szafarz, przechodząc pośród pojazdów, kropi wodą święconą osoby i pojazdy. W tym czasie można wykonać odpowiedni śpiew, np. Błogosław Panie nas, lub Pod Twą obronę. Na zakończenie szafarz, czyniąc znak krzyża nad zgromadzeniem, udziela mu błogosławieństwa.

 

Struktura błogosławieństw osób poza Mszą świętą

Generalnie, wymaga się, aby błogosławieństwo osób poza Mszą świętą posiadało w sobie dwa elementy: Słowo Boże oraz uwielbienie Boga. Słowo Boże zmierza do tego, by ukazać człowiekowi świętość pochodzącą od Boga, jak również możliwość doświadczenia Bożego działania. Natomiast element drugi, czyli uwielbienie Stwórcy wyraża aspekt dziękczynienia, jak również prośbę o pomoc przez Chrystusa w Duchu Świętym. Sama struktura błogosławieństwa osób poza Mszą świętą przedstawia się w następujący sposób:

OBRZĘDY WSTĘPNE

  • znak Krzyża świętego

  • pozdrowienie obecnych

CZYTANIE SŁOWA BOŻEGO

PSALM RESPONSORYJNY

  • w obrzędzie błogosławieństwa małżonków, po czytaniach następuje hymn do Ducha Świętego oraz odnowienie ślubowania

PROŚBY

  • po wezwaniu szafarz może zachęcić wszystkich obecnych do odśpiewania lub odmówienia modlitwy Pańskiej.

MODLITWA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA

  • jeśli szafarzem jest kapłan lub diakon, wyciąga ręce nad osobami uczestniczącymi w obrzędzie błogosławieństwa; jeśli jest nim osoba świecka, składa ręce, i wypowiada modlitwę błogosławieństwa odpowiednia do okoliczności i grupy społecznej.

  • zależnie od okoliczności szafarz w milczeniu kropi zebranych woda święconą (pobłogosławioną).

ZAKOŃCZENIE OBRZĘDU

  • obrzęd można zakończyć odpowiednim śpiewem.

  • w obrzędzie błogosławieństwa małżonków, jeśli szafarzem jest kapłan lub diakon, kończąc obrzęd, wyciąga ręce i błogosławi małżonków a następnie wszystkich obecnych.

  • w obrzędzie błogosławieństwa małżonków, jeśli szafarzem jest osoba świecka, kończąc obrzęd żegna się.

  • w obrzędzie błogosławieństwa dziecka jeszcze nieochrzczonego, jeśli szafarzem jest kapłan lub diakon, wkłada ręce na dziecko; jeśli jest nim osoba świecka, składa ręce, i wypowiada modlitwę błogosławieństwa.

 

BIBLIOGRAFIA:

  • Konferencja Episkopatu Polski, Obrzędy błogosławieństw dostosowane do zwyczajów diecezji polskich 1, Katowice 1994.

  • Czerski Janusz Maria, Biblijny sens „błogosławienia" Boga i człowieka, w: Liturgia Sacra 3-4(1995) 33-52, ss. 33-52.

  • Czerwik Stanisław, Teologia odnowionych błogosławieństw, w: Roczniki Teologiczne 1998, zeszyt 8, ss. 193-202.

  • Konecki Krzysztof, Obrzęd błogosławieństw kierowców i pojazdów mechanicznych, w: Roczniki Teologiczne 1998, zeszyt 8, ss. 349-356.

  • Kopeć Jerzy Józef, Kształtowanie się obrzędów błogosławieństw na przestrzeni dziejów, w: Liturgia Sacra 3-4(1995) 53-79, S. 53.

  • Miazek Jan, Obrzęd błogosławieństwa tych, którzy są wysłani w celu głoszenia Ewangelii, w: Roczniki Teologiczne 1998, zeszyt 8, ss. 291-298.

  • Nowak Władysław, Obrzędy błogosławieństw związanych z życiem w małżeństwie, w: Roczniki Teologiczne 1998, zeszyt 8, ss. 300-309.

  • Pierskała Rudolf, Błogosławieństwo matki, w: Roczniki Teologiczne 1998, zeszyt 8, ss. 311-319.

  • Stencel Eugeniusz, Obrzęd błogosławienia dzieci, w: Roczniki Teologiczne 1998, zeszyt 8, ss. 357-365.

 

Zobacz także