Śledź nas na:



Charakterystyka New Age

Metody propagandy New Age:

Wzajemne krzyżowanie się wątków naturalizmu, psychotechnik i okultyzmu umożliwia przedstawienie ruchu New Age w barwach naukowych i ekologicznych, atrakcyj­nych dla publiczności... a zarazem maskujących jego stronę ezoteryczną.

My, adepci New Agę, korzystamy z szalenie dogodnego ułat­wienia: gdy raz wyrzekliśmy się terminologii o charakterze okultystycznym, metafizycznym, a także mówiącej wprost o New Agę, mamy do dyspozycji pomysły i chwyty bardziej strawne dla szerokiej publiczności. Możemy teraz zmieniać nazwy, a zara­zem cieszyć się skutecznością działania. Postępując w ten sposób, otworzymy drzwi do New Age dla milionów ludzi, którzy normalnie nie byliby na to podatni.18

Rzeczywiście, dzięki swym nazwom wiele należących do New Agę organizacji ma konotację towarzystw jak najbardziej naukowych, psychologicznych, humanistycznych, i nikt by ich nie posądził o ciągotki do okultyzmu.

New Age a wiara katolicka:

Religijność New Age odpowiada w pewnym procencie na duchową tęsknotę człowieka, ale próby realizowania tej obietnicy niestety są z Objawieniem chrześcijańskim niezgodne. Szczególnie w kulturze zachodniej pociąg do podejść „alternatywnych" duchowości jest bardzo silny.

Wielu ludzi jest szczególnie zauroczonych tym, co jest zwane duchowością „celtycką", lub religiami antycznymi.19

Trafna chrześcijańska ocena myśli i praktyk New Age nie może przeoczyć, że stanowią one coś na obraz kompendium pozycji, które Kościół określił jako heterogeniczne. Sługa Boży Jan Paweł II ostrzegał wyraznie przed odradzaniem się poglądów gnostycznych w postaci tzw. New Age. Nie można się łudzić, że prowadzi on do odnowy religii. Jest to tylko nowa metoda uprawiania gnozy, to znaczy takiej postawy ducha, która w imię głębokiego poznania Boga ostatecznie odrzuca Jego Słowo, zastępując je tym, co jest wymysłem samego człowieka.20 Gnoza nigdy nie wycofała się z terenu chrześcijaństwa, zawsze jakoś współistniała z nim. Widoczna jest zwłaszcza pod „płaszczem" pewnych ukrytych praktyk parareligijnych, które bardzo głęboko zrywają z tym, co ściśle chrześcijańskie, nie mówiąc tego wprost.

Podsumowanie:

Można zauważyć, że New Age to eklektyczny ruch o luźnej strukturze, oparty na doświadczeniu monizmu, który prowadzi ludzi do wiary w panteizm, z tendencją do ugruntowania milenijnego poglądu na historię.

W całym doświadczeniu duchowego zwodzenia typu "new age" można wyróżnić jakby cztery drogi inicjacji (w kolejności wtajemniczenia):

Wejście - dochodzi się do niego przez nabycie wątpliwości w odniesieniu do dotychczasowego świata, ciągle jeszcze w znacznym stopniu opartego o wartości chrześcijańskie: istnienie jedynego osobowego Boga; pojęcie grzechu, odkupienia i zbawienia; "liniowe pojęcie" historii (narodziny, życie doczesne, śmierć, sąd i życie wieczne); wartość Dekalogu itp. Wejście następuje przez przyjmowanie impulsów różnej natury (medytacyjnej, duchowej, psychologicznej, światopoglądowej) na drodze doświadczeń cielesnych i świadomościowych.

Badanie - kiedy następuje intensywne poznawanie przez ćwiczenie i doświadczanie owych psychotechnik, medytacji, wizji itp.

Integracja - w tej fazie człowiek osiąga na zasadzie wewnętrznego objawienia (subiektywnego i intuicyjnego, a zarazem refleksyjnego) doświadczenie uniwersalnej całości. Wówczas prawie zawsze następuje zerwanie z chrześcijaństwem i rodzi się nowa personalna świadomość osoby i nowego bytu.

Sprzysiężenie - człowiek zintegrowany i oświecony jednoczy się z innymi ludźmi i ich zmienioną świadomością, aby razem z nimi pracować w danej dziedzinie nad zmianą społeczną w kierunku pożądanym w danym nurcie New Age.21

Sekty i nowe ruchy religijne stanowią dla Kościoła bardzo poważne wyzwanie duszpasterskie, zarówno ze względu na negatywne zjawiska duchowe i społeczne, jak i na elementy doktryny religijnej, którą traktują instrumentalnie. 22

Przedmiotem misji Kościoła jest głoszenie misterium paschalnego Chrystusa i ewangelizacja świata, a nie zwalczanie sekt. Liczy się człowiek będący drogą Kościoła, dlatego też wszelkie ruchy religijne poza nim są specyficznym „kairos" do rozpoznania kondycji skuteczności ewangelizacji człowieka współczesnego jego kulturowych, społecznych, światopoglądowych, antropologicznych uwarunkowaniach. Rozprzestrzenianie się sekt ma być dla wszystkich synów Kościoła, a zwłaszcza dla kapłąnów, stałym nakazem przeprowadzania rachunku sumienia w odniesieniu do ich wiarygodności świadczenia o Ewangelii i znakiem jak głębokie i powszechne jest poszukiwanie Boga. 23

 

BIBLIOGRAFIA:

Danneels G., Nowy ład. Nowa ludzkość. Nowa wiara. New Age, Kraków 1992.

Dobrzanowski S., New Age zagrożeniem i wyzwaniem dla chrześcijaństwa, w: New Age- pseudoreligia, red. S. Dobrzanowski, Kraków 1994, s. 7-28.

Groothuis D., New Age- czy naprawdę nowa era?, Katowice 1994.

Kowalski J., Współczesne sekty i gnozy, Neopoganizm i nowa religijność, w: Złudzenia nowej ery. Teologowie o New Age, red. I. Dec, Oleśnica 1993, s. 11-46.

Lassus A., New Age. Nowa religia, Warszawa 1993.

Nowak W., Sekty i nowe ruchy religijne jako wyzwanie wobec strategii pastoralnej Kościoła, w: Sekty jako wyzwanie społeczne i religijne, red. W. Nowak, S. Ropiak, Olsztyn 2005, s. 217-232.

Papieska Rada Kultury, Papieska Rada do spraw Dialogu Międzyreligijnego, Jezus Chrystus dawcą wody życia. Chrześcijańska refleksja na temat New Age, Kraków 2003.

1 J. Kowalski, Współczesne sekty i gnozy, Neopoganizm i nowa religijność, w: Złudzenia nowej ery. Teologowie o New Age, red. I. Dec, Oleśnica 1993, s. 11-17.

2 S. Dobrzanowski, New Age zagrożeniem i wyzwaniem dla chrześcijaństwa, w: New Age- pseudoreligia, red. S. Dobrzanowski, Kraków 1994, s. 8.

3 Tamże, s. 9.

4 Tamże, s. 11-13.

5 A. Lassus, New Age. Nowa religia, Warszawa 1993, s. 7.

6 Tamże, s. 9-11.

7 Tamże, s. 16.

8 Tamże, s. 17.

9 D. Groothuis, New Age- czy naprawdę nowa era?, Katowice 1994, s. 36-37.

10 Tamże, s. 156- 158.

11 A. Lassus, dz. cyt., s. 21-22.

12 Tamże, s. 22-23.

13 Tamże, s. 27-28.

14 Tamże, s. 34-35.

15 D. Groothuis, dz. cyt., s. 82-83.

16 A. Lassus, dz. cyt., s. 50.

17 Tamże, s. 52.

18 Tamże, s. 54.

19 Papieska Rada Kultury, Papieska Rada do spraw Dialogu Międzyreligijnego, Jezus Chrystus dawcą wody życia. Chrześcijańska refleksja na temat New Age, Kraków 2003, s. 16-17.

20 Tamże, s. 17.

21 G. Danneels, Nowy ład. Nowa ludzkość. Nowa wiara. New Age, Kraków 1992, s. 9-13.

22 W. Nowak, Sekty i nowe ruchy religijne jako wyzwanie wobec strategii pastoralnej Kościoła, w: Sekty jako wyzwanie społeczne i religijne, red. W. Nowak, S. Ropiak, Olsztyn 2005, s. 220.

23 Tamże, s. 219.

 



Zobacz także