Charakterystyka New Age
Współcześnie obok modnych sekt orientalnych powstaje wiele ruchów religijnych i parareligijnych podających recepty na szczęście człowieka już tu na ziemi. Takim ogólnoświatowym ruchem, uważającym się za religię i głoszącym utopię szczęścia dla ludzkości w nowym tysiącleciu jest New Age, czyli „Nowy Wiek"1. Łączy on w sobie elementy religii i filozofii Wschodu, teozofii, okultyzmu, a przede wszystkim gnozy. Gnoza fałszywa czyli niechrześcijańska jest poglądem, że człowiek może osiągnąć zbawienie na drodze samego rozumowego poznania, przez wtajemniczenie, zarezerwowane dla nielicznych. W historii występowała już w wielu postaciach, obecnie zaś wystąpiła jako szybko rozprzestrzeniające się zjawisko w skali światowej.
Założeniem ruchu New Age - gnozy XX wieku był stopniowy rozwój przez wiele lat, a ujawniony przed schyłkiem drugiego tysiąclecia chrześcijaństwa, aby głosić światu, że nadchodzi era nowej religii - religii kosmicznej. Ruch ten był więc konspiracją, a obecnie staje się manipulacją dla polityki światowej i olbrzymiego biznesu, któremu służy. Naczelna idea New Age głosi, że skoro ludzkość zmierza ku samozagładzie, popychana na skraj przepaści przez cywilizację zachodnią, to ocalenie może jej przynieść tylko całkowita przemiana świadomości człowieka.2
Geneza ruchu
Korzeniami swymi sięga zarówno starożytnej gnozy, hinduizmu, jak i żydowskiej kabały. Jego korzenie nowożytne to przede wszystkim Towarzystwo Teozoficzne założone przez Rosjankę Helenę Pietrowną Bławatską (1831-1891) w 1875 r. w Nowym Jorku, głoszące ideę wspólnych prawd jednoczących wszystkie religie świata. Była to wiara w istnienie „mistrzów", którymi byli wtajemniczeni i oświeceni ludzie lub istoty duchowe. Uczennice Bławatskiej Annie Besant (1847-1933) i Alice Bailey (1880-1949) są wymieniane jako główne „apostołki New Age".
A. Bailey będąca medium spirytystycznym, kontaktującym się z „mistrzami mądrości" Tybetu, wychodząc ze źródeł ezoteryzmu, dostarczyła ruchowi swoimi książkami podstawy doktrynalnej oraz nazwy „New Age". Opierając się na astrologii zapowiadała bliskie, powtórne przyjście Chrystusa, jednak nie Chrystusa chrześcijan, lecz jednego z siedmiu Władców Wszechświata.3
Za europejski korzeń ruchu uważa się działalność austriackiego antropozofa Rudolfa Steinera (1861-1925) i założone przezeń w Dormach k. Bazylei w 1913 r. Towarzystwo Antropozoficzne. Zapowiadał on nadejście nowej ery, czyli tzw. szóstej epoki spod znaku Wodnika- New Age, która ma się narodzić na przełomie XX i XXI wieku i przynieść nowy porządek świata. Ruch New Age czerpie swą inspirację z psychologii humanistycznej i z teorii przyrodoznawstwa, a również z prądów gnostyckich i filozofii Wschodu. Nie jest to już ruch elitarny, gdyż wielomilionowe nakłady książek F. Capry i M. Ferguson wprowadziły świadomość nowej ery w szerokie warstwy społeczne, oferując im tą drogą nowy sposób na życie.
Ruch ten głosi radykalne zerwanie z kluczowymi elementami myśli zachodniej i tęsknie spogląda na koncepcje religii wschodnich, jako na drogę do rozwiązania ludzkich problemów. Prawdopodobnie większość ludzi przyznających się doń w ogóle nie zna teozoficznych ugrupowań a jedynie opiera się na koncepcjach ruchu szeroko propagowanych przez literaturę i media światowe. Wiadomo jednak, że liderzy ruchu studiują pod kierunkiem tybetańskich mistrzów, a „najświętszy" człowiek Tybetu, Dalay Lama przemawia obecnie na całym świecie do szerokich mas ukształtowanych na fali New Age. Należy bowiem pamiętać, że doktryna, która głosi dogmat nadejścia „złotego wieku" czerpie zarówno z buddyzmu, jak i z hinduizmu, bowiem chociaż ich cele wydają się sprzeczne, to metoda dochodzenia do celu jest wspólna: „podróż do wewnątrz" w poszukiwaniu rozwiązań przez odkrycie intuicji ludzkiego umysłu, w którym dopatrują się możliwości na miarę Boskiej wszechmocy.4
Ogólna charakterystyka New Age
Ks. Jean Vernette, którego zasługą było ogłoszenie jednego z pierwszych pogłębionych studiów na ten temat w języku francuskim, tak opisuje to zjawisko:
New Age jest to pewien zbiór praktyk najoczywiściej dziwnych, lecz sprzężonych z sobą w wyraźnym zamyśle totalnej (holistycznej) humanizacji: techniki „poszerzania świadomości" i psychoterapia; astrologia i channeling (czyli kontaktowanie się z istotami niewidzialnymi); surowe podporządkowanie sobie ciała, stany oderwania się od zmysłów i lecznictwo łagodne, zgodne z naturą, oparte na ziołach; ekologia, wreszcie wegetarianizm.5
Zjawisko złożone, wielopłaszczyznowe, jakim jest New Age, sprowadza się w swej istocie do trzech charakterystycznych dziedzin. Łączy on w obrębie jednego ruchu, chciałoby się powiedzieć, w kręgu wzajemnych powiązań i uzależnień:
- okultyzm, ten najbardziej tradycyjny,
- praktykowanie różnych psychotechnik,
- naturalizm (pojmowany jako staranie, by lepiej poznawać i respektować Naturę).
Inny przykład. Czytając Przewodnik New Age, wydany przez oficynę „L'age du Yerseau" ; znajdujemy tam słownik i elementy trzech wyżej wymienionych dziedzin:
W zakresie okultyzmu: astrologia, wróżbiarstwo, tarot, yi-king, astrale, reinkarnacja, channels (media spirytystyczne).
W zakresie psychotechnik: w rozdziale Przewodnika pod tytułem „Rozwój osobowy" prezentuje się kolejno nowe stany świadomości, aktywną wizualizację, kreatywne myślenie, wykorzystanie energii grupy, psychodramę...
W zakresie naturalizmu: ponad połowa Przewodnika jest poświęcona temu, cośmy skrótowo nazwali naturalizmem. Tytuły rozdziałów mówią same za siebie:
„Na początku była Ziemia",
„Dom zapewniający harmonię, dom zdatny do życia;
„Powiedz mi, co jesz",
„UFO, obiekty idealnego życia naturalnego",
„Medycyna łagodna (leki naturalne)".6
Te trzy charakterystyczne wątki nie zawsze występują z jednakową wyrazistością w różnych stowarzyszeniach New Age, niemniej spotyka się je przynajmniej parami: okultyzm i psychotechniki, okultyzm i naturalizm.
Okultyzm
Co to jest okultyzm?
Okultyzm zdefiniowano jako „całość wiedzy tajemnej i praktyk z nią związanych".Pomijając inne ważne aspekty poglądów okultystycznych (superbóstwo, manifestacje, teorie cyklów, iluminacja, androgyne itd.), zajmiemy się tylko następującymi kwestiami: panteizmem, reinkarnacją, systemem trójdzielnym i spirytyzmem.
Panteizm
Panteizm jest to system wyjaśniania świata, który miesza Stwórcę z Jego stworzeniem, co prowadzi do odrzucenia prawdy o stworzeniu świata i do ubóstwienia człowieka.
Odmiana panteizmu przyjęta w okultyzmie (panteizm emanacyjny) zakłada, że świat jest emanacją Bóstwa.
Z panteizmem logicznie idą w parze dwa kolejne błędy preegzystencja dusz i reinkarnacja.
Reinkarnacja
Teoria:
Reinkarnacja jest nową nazwą metempsychozy i dlatego nazywa się ją również teorią wędrówki dusz... Jest to doktryna według której dusze ludzkie mogą przechodzić z jednego do drugiego ciała. Dusze te żyją po śmierci ciała (w co nikt nie wątpi) i po upływie krótszego lub dłuższego czasu, w okolicznościach, co do których różne szkoły mają różne poglądy, miałyby one powracać na ziemię, ażeby ożywić nowe ciała, w momencie ich narodzin.7
Konsekwencje:
Ten „dogmat" znosi tym samym ludzką odpowiedzialność, istnienie bowiem zła uważa za nieubłagane następstwo łańcucha wydarzeń wcześniejszych od człowieka, który zło popełnia. Likwiduje on zarówno piekło, jak i niebo, piekło zastępując ponownymi wcieleniami, niebo - wchłonięciem człowieka przez wielką Jednię, to znaczy jego unicestwieniem.
System trójdzielny
Teoria:
Zakłada się istnienie świata pośredniego, umiejscowionego pomiędzy światem fizycznym a duchowym.
Wszystkie trzy światy razem tworzą jedną sferę. Świat duchowy zajmuje półkulę górną, a świat materialny półkulę dolną. Pomiędzy dwiema półkulami, na poziomie równika, świat pośredni przyjmuje formę płaskiej tarczy o takim samym promieniu, jak cała sfera. Tarcza ta, oddzielająca, a zarazem łącząca te dwa światy, zapożycza swój charakter dla powierzchni górnej od świata duchowego, dla powierzchni dolnej natomiast - od świata fizycznego.8
Właśnie świat pośredni (nazywany często astralnym lub psychicznym) jest rzekomo siedzibą demonów. Człowiek jest tym samym istotą złożoną z trzech konstytutywnych pierwiastków: ciała fizycznego, ciała astralnego i ducha. Każdy z tych pierwiastków przynależy do innego z wymienionych światów.
Dzięki swej przynależności do świata pośredniego dusza ludzka jest zarazem półmaterialną i półduchową; stanowi ona pomost dla wznoszenia się materii ku duchowi, a następnie ku Bogu, bez zrywania ciągłości procesu.9
Odrzucenie tej teorii:
Kościół naucza o istnieniu dwóch, a nie trzech, wszechświatów - duchowego i materialnego: „Wierzę w jednego Boga... Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych...".
Spirytyzm
Definicja:
Spirytyzm jest wiedzą tajemną, która stawia sobie za cel, po przez wywoływanie duchów (istot bezcielesnych), poznawać rzeczy ukryte, na przykład losy zmarłych i tajemnice przyszłego -życia. Duchy przekazują swoje odpowiedzi przez pośredników, zwanych mediam.10