Radość i świętowanie, przebywanie z Panem, ułatwia chrześcijaninowi fakt, że niedziela jest równocześnie dniem odpoczynku! Papież stwierdza: „Dla chrześcijan nie jest to sytuacja normalna, gdy niedziela, dzień święta i radości, nie jest także dniem odpoczynku, a w każdym razie trudno im świętować niedzielę, jeśli nie dysponują odpowiednią ilością wolnego czasu" (DD 64).

W nauczaniu społecznym Kościoła stwierdza się wyraźnie, że niedziela jako dzień odpoczynku jest ważna nie tylko dla chrześcijan, ale także dla wyznawców innych religii, a nawet dla niewierzących żyjących w krajach o wielowiekowej tradycji chrześcijańskiej. Niedziela jako dzień odpoczynku jest ważna dla wszystkich ludzi, gdyż:

I. Wynika to z woli Boga, a tym samym z natury człowieka: „(...) odpoczynek jest rzeczą świętą, pozwala bowiem człowiekowi wyrwać się z rytmu ziemskich zajęć, czasem nazbyt go pochłaniających, i na nowo sobie uświadomić, że wszystko jest dziełem Bożym. Człowiek, obdarzony przez Boga ogromną władzą nad stworzeniem, mógłby zapomnieć, że Bóg jest stwórcą, od którego wszystko zależy" (DD 65). Współcześnie, kiedy człowiek zdaje się być największym zagrożeniem dla samego siebie i drugiego człowieka, ma to szczególne znaczenie;

II. Chroni przed wyzyskiem człowieka przez człowieka, traktowaniem człowieka jako towaru czy siły roboczej; pośród najważniejszych praw społecznych człowieka jest prawo do pracy, a z nim nierozerwalne i ważne prawo odpoczynku od niej; w najważniejszym dokumencie papieża Jana Pawła II o pracy ludzkiej, encyklice Laborem exercens, zostaje to wyraźnie ukazane na podstawie analizy Księgi Rodzaju.

Opis stworzenia, jaki znajdujemy już w pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju, jest równocześnie pierwszą „ewangelią pracy", ukazuje bowiem, na czym polega jej godność. Uczy, że człowiek oddając się pracy powinien naśladować Boga- swojego Stwórcę, gdyż nosi w sobie, jako jedyne ze stworzeń, pierwiastek podobieństwa do Niego. Powinien naśladować Boga pracując i odpoczywając. Uzasadnienie jest w tym, że Bóg dał przykład przez obraz swego stwórczego działania ukazującego jedno i drugie. Boże działanie w świecie trwa nieprzerwanie. Świadczą o tym słowa Jezusa Chrystusa: Ojciec mój działa aż do tej chwili (...), działa stwórczą mocą, podtrzymując świat w istnieniu, który powołał do bytu z nicości i działa mocą zbawczą w sercach ludzi, których od początku przeznaczył do odpoczynku (por. Hbr 4,1.9n) w zjednoczeniu z Sobą w „domu Ojca". Stąd praca ludzka nie tylko domaga się odpoczynku co siódmy dzień (por. Pwt 5,12n.;Wj 20,8-12), ale co więcej nie może polegać na samej tylko i wyłącznie eksploatacji ludzkich sił w zewnętrznym działaniu- musi zostawić przestrzeń wewnętrzną, w której człowiek, stając się coraz bardziej tym, kim z woli Boga stawać się powinien, przygotowuje się do tego odpoczynku, jaki Pan gotuje swoim sługom i przyjaciołom (por. Mt 25,21); (por. Laborem exercens 25).

III. Chroni związane z ludzką godnością potrzeby religijne, rodzinne, kulturowe i społeczne, trudne do zaspokojenia, „(...)jeśli nie jest zagwarantowany przynajmniej jeden dzień w tygodniu dający wszystkim możliwość wspólnego odpoczynku i świętowania" (DD 66).

IV. „(...) pozwala sprowadzić do właściwych proporcji codzienne troski i zajęcia", gdyż zbyt często wartości duchowe ustępują miejsca rzeczom materialnym (DD 67).

V. Ułatwia poznanie prawdziwej wartości osób, wśród których żyjemy- „odzyskują one prawdziwe oblicze, gdy się z nimi spotykamy i nawiązujemy spokojną rozmowę" (DD 67).

VI. Umożliwia na nowo odkrycie i zachwycenie się głęboko pięknem przyrody, która zawsze prowadzi do swego Stwórcy.

VII. Niedziela jest dniem, w którym człowiek zachowuje pokój z Bogiem, z samym sobą i bliźnimi (DD 67).

Z tych prawd można, a nawet powinno się wyciągnąć następujące wnioski, będące zobowiązaniami dla wszystkich chrześcijan:

I. Odpoczynek niedzielny ułatwia radość przebywania z Panem, napełnia się jego świętością, a więc umożliwia świętowanie.

II. Chrześcijanie winni korzystać ze swojego przyrodzonego prawa do odpoczynku i zaspokajać swoje potrzeby rodzinne, kulturowe i społeczne, „łącząc to z indywidualnymi i wspólnotowymi formami przeżywania wiary, która objawia się w obchodzeniu i świętowaniu dnia Pańskiego" (DD 67). Są też „(...) w sumieniu obowiązani do takiego zaplanowania odpoczynku niedzielnego, aby mogli uczestniczyć w Eucharystii powstrzymując się od pracy i zajęć nie licujących z nakazem świętowania dnia Pańskiego, który winien przynosić szczególną radość i pozwalać na nieodzowny wypoczynek ducha i ciała" (DD 67)

III. „Winni (oni) dołożyć starań, aby także w szczególnych okolicznościach naszej epoki prawodawstwo cywilne brało pod uwagę ich obowiązek świętowania niedzieli" (DD 67).

IV. Wypoczynek ma być „(...) źródłem duchowego wzbogacenia, zapewniać większą wolność, umożliwiać kontemplację i sprzyjać braterskiej wspólnocie", zyskując w ten sposób wymiar „proroczy", potwierdzający „(...) nie tylko absolutny prymat Boga, ale także prymat godności człowieka nad wymogami ekonomii, a ponadto zapowiada w pewien sposób nadejście „nowego nieba" i „nowej ziemi", gdzie człowiek zostanie ostatecznie i całkowicie wyzwolony z niewoli swoich potrzeb" (DD 68).

Dzięki umieszczeniu w centrum świętowania i odpoczynku Eucharystii- uobecnienia największej miłości Boga do ludzi, która uzdalnia i zobowiązuje do przekazania tej miłości i solidarności braciom, niedziela jest „szkołą miłości, sprawiedliwości i pokoju" (DD 73).

Odpoczynek powiązany z odnowieniem i pogłębieniem relacji z Bogiem (przez Chrystusa w Duchu Świętym zwłaszcza w Eucharystii ) oraz relacji z ludźmi sprawia, że „(...) dzień Pański staje się (...) w sensie najbardziej autentycznym, także dniem człowieka" (DD 68).

Niedziela rozpatrywana jako dzień człowieka, świętowania człowieczeństwa, bycia człowiekiem stworzonym i zbawionym przez Boga ma swoje centrum w Eucharystii. Wszystkie elementy (radość, zbawienie, odpoczynek, solidarność) mają związek z Eucharystią.

Niedziela jest dniem człowieka również w tym aspekcie, że uzdalnia i zobowiązuje do miłości i solidarności międzyludzkiej.

Świętowanie niedzieli, stojąc na straży godności życia człowieka, jest też ważnym czynnikiem budowania nowej kultury życia ludzkiego.

Słowa Jezusa: „To szabat został ustanowiony dla człowieka" (Mt 2, 27) należy pojmować również w ten sposób, że szabat, a jeszcze ściślej jego wypełnienie - chrześcijańska niedziela jest ze swej istoty darem służącym zbawieniu i uświęceniu człowieka. Pamiętajmy, że niedziela jest nie tylko dniem wypoczynku czy „luzu", ale dniem oddania się Bogu Trójjedynemu przez oddanie swego czasu na modlitwę, Eucharystię, zadumę nad życiem, spotkaniu wspólnemu w rodzinie dla budowania solidarności, miłości, służby i odczuwania wyższych uczuć, oraz reewangelizacji siebie i swoich Bliskich!