„Oto są dzieje początków po stworzeniu nieba i ziemi. Gdy Pan Bóg uczynił ziemię i niebo, nie było jeszcze żadnego krzewu polnego na ziemi, ani żadna trawa polna jeszcze nie wzeszła (...) wtedy Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą" (Rdz 2,4-8).
„Dei Verbum" - Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym (Rozdział V, O Nowym Testamencie)
Słowo Boże, skierowane do człowieka jest mocą dla każdego wierzącego w postępowaniu drogą wiodącą ku zbawieniu. W Pismach Nowego Testamentu te Boże Słowo zostało uobecnione osobą Syna Bożego - Jezusa Chrystusa. „A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy" (J 1, 14)
Chrystologia wg św. Jana
Charakter literacki i teologiczny dialogu Jezusa z Samarytanką Forma tego dialogu zbliża się do opisu znaku wskrzeszenia Łazarza (J 11), gdzie akcja przeplatana jest wypowiedziami. Relacja na temat rozmowy Jezusa z Samarytanką ściśle łączy się z opisem podłoża opowiadania (kraj, zwyczaje, ludzie.
Charakterystyka New Age
Współcześnie obok modnych sekt orientalnych powstaje wiele ruchów religijnych i parareligijnych podających recepty na szczęście człowieka już tu na ziemi. Takim ogólnoświatowym ruchem, uważającym się za religię i głoszącym utopię szczęścia dla ludzkości w nowym tysiącleciu jest New Age, czyli „Nowy Wiek" 1 . Łączy on w sobie elementy religii i filozofii Wschodu, teozofii, okultyzmu, a przede wszystkim gnozy. Gnoza fałszywa czyli niechrześcijańska jest poglądem, że człowiek może osiągnąć zbawienie na drodze samego rozumowego poznania, przez wtajemniczenie, zarezerwowane dla nielicznych. W historii występowała już w wielu postaciach, obecnie zaś wystąpiła jako szybko rozprzestrzeniające się zjawisko w skali światowej.
Homiletyka
Główne kierunki odnowy kaznodziejstwa w XX w. W okresie neoscholastyki przepowiadanie tematyczne. Objawienie i teologia są tożsame, Objawienie zawarte w tezach teologicznych. Wykład Teologii Dogmatycznej - prawdy wiary, Teologia Moralna - życie chrześcijańskie; dominowało kazanie katechizmowe. To wszystko przyczyniło się do kryzysu wiary, zaczęto poszukiwać sposobów odnowy kaznodziejstwa (szkoła Tybingeńska) - koniec XIX wieku. Na początku XX wieku - Nowy KPK, który kaznodziejstwo określił jako najpoważniejszy obowiązek - gravissimum oficjum oraz encyklika Benedykta XV Humani generis redemptionem;
Współczesne dziecko w świecie modlitwy
Wstęp W dobie liberalizacji zasad i powszechnej laicyzacji wychowanie religijne staje się fundamentalnym problemem Kościoła. W Dyrektorium katechetycznym Kościoła Katolickiego w Polsce możemy przeczytać słowa niepokoju polskich biskupów, dotyczące propagowania głównie w środkach masowego przekazu tendencji, które "(...) podważają autorytet wychowawcy, rodziców i nauczycieli w formacji młodego pokolenia oraz relatywizują tradycyjne wartości i zasady życia oparte na Ewangelii, tudzież oparty na nich system wychowania katolickiego" 1 .
Problematyka II rozdziału Encykliki Veritatis splendor
Papież w Encyklice „Veritatis splendor" mówi o dwóch sposobach, w których świat dzisiejszy próbuje wypaczyć wolność. Pierwszy - to jej przeakcentowanie, to absolutyzacja wolności; drugi, odwrotny - to zredukowanie jej do minimum, a nawet całkowite zaprzeczenie przez różne formy determinizmu. Ojciec Święty analizuje obie tendencje, ukazując, iż zarówno jedno jak i drugie ustawienie jest następstwem oderwania wolności od prawdy.
Kapłan w przemówieniach Benedykta XVI wygłoszonych z okazji wizyty AD LIMINA APOSTOLORUM w roku 2005
Zgodnie z postanowieniem Kodeksu Prawa Kanonicznego każdy biskup diecezjalny jest zobowiązany co 5 lat przedstawić papieżowi sprawozdanie o stanie powierzonej sobie diecezji w formie i w czasie określonym przez Stolicę Apostolską (kan. 399 & 1). Na przełomie listopada i grudnia 2005 r. przebywali w Rzymie, zgodnie z tym postanowieniem, Biskupi polscy. Spotkanie odbywały się w trzech grupach. Pierwszej przewodniczył abp Marian Gołębiewski, drugiej abp Stanisław Dziwisz, a trzeciej kard. Józef Glemp, Prymas Polski.
Pokutna praktyka Kościoła w czasach apostolskich
Chrystus rozpoczął zbawczą misję wezwaniem do pokuty(Mk 1,15)- wzywa grzeszników do nawrócenia (Łk 5,32); podkreśla, że ma boską władzę odpuszczania grzechów(Mt 3,7). Radosna nowina o możności odpuszczania grzechów, wiąże się z potrzebą przemiany serca (Mt 6,16).
Kościół Prawosławny
Historia Podziały, które doprowadziły do obecnego rozczłonkowania chrześcijaństwa pojawiły się w trzech głównych etapach.